Dag 15: Hoe gaat het nu?

Het is fijn om te zien hoeveel mensen mijn blog lezen. Toch ga ik minder schrijven omdat de dagen meer gestructureerd en voorspelbaar verlopen.

De dagen voor dinsdag hoefde ik geen alarm te zetten om mijn pijnstillers in te nemen. Ik voelde wel wanneer ik nieuwe in moest nemen. De pijn wordt iets minder en ik neem minder pijnstillers. Als ik te enthousiast ben met het afbouwen dan word ik vanzelf teruggefloten.

Ik heb meer grip op de invulling van de dag. Ik schrijf, lees, kijk netflix, werk, studeer en ontvang regelmatig bezoek. Het tempo ligt een stuk lager maar de daginvulling is weer zinvol. Dat heb ik bijna twee weken gemist. Toch kan ik niet wennen aan de afhankelijkheid en het vele zitten en liggen. Ik word er onrustig van.

De afgelopen nachten heb ik veel last gehad van stuiptrekkingen. Vooral in mijn benen. Midden in de nacht spannen spieren zich aan zonder dat ik daar controle over heb. De stuipen zijn enorm krachtig. Ook in mijn geopereerde been. Daar doet het pijn en toch voelt het ongelooflijk lekker. Het voelt als een 100 meter sprint waarbij ik alles uit mijn benen moet halen wat erin zit. Mijn benen zijn het beu om zo weinig te doen en willen meer bewegen. Ik trouwens ook. Ik heb zoveel energie in mijn lichaam dat ik weinig slaap en overdag onrustig ben. Het is fascinerend dat het lichaam op deze manier aangeeft dat twee weken zitten en liggen onnatuurlijk en ongezond is. Ik ga op zoek naar meer fysieke opdrachten om mijn lichaam in beweging te houden.

Ik ben inmiddels 4 millimeter langer geworden en dat heb ik nauwelijks gevoeld. Dinsdag en woensdag voelde ik tintelingen in mijn enkel en voet bij het verlengen. Die tintelingen voelen als een koude voet die je onder een warme kraan houdt. Dat is alles.